O Czym Lekarze Ci Nie powiedzą. cz V

 

 ...o pestkach ciąg dalszy...

Dzieje odkrycia

Już w 1830 roku niemiecki chemik Justus von Liebig (uznawany za ojca współczesnego rolnictwa) odkrył amigdalinę, stanowiącą ważny składnik roślin jadalnych. W 1834 roku zarejestrowano tę substancję w farmakopei uniwersyteckiej i poddawano systematycznym badaniom. W roku 1907 wpisano ją na prestiżową amerykańską listę środków farmakologicznych. W 1961 r. amigdalina trafiła do farmakologii roślin koreańskich i chińskich, gdzie opisano ją jako środek „rozpuszczający raka”.

Uwagę świata odnośnie niezwykłej kondycji zdrowotnej przykuły wówczas dwa niezależnie od siebie przykłady, tj. plemię Hunzów w północnym Pakistanie oraz plemię Indian w stanie Nowy Meksyk. Mieszkańcy tych regionów odznaczali się długowiecznością, do późnej starości zachowywali sprawność wszystkich zmysłów i organów oraz młodzieńczy wygląd. Nie znali raka, cukrzycy, chorób krążenia. Okazało się, że spożywają 100 do 200 razy więcej amigdaliny niż inni ludzie (w formie napojów z pestek moreli, brzoskwiń, wiśni, olejów). Populacje te przyczyniły się do rozsławienia spożywania amigdaliny w codziennej diecie.

Wojna interesów

Publikacje panów Krebs wywołały falę zawistnej krytyki zagrożonych koncernów farmaceutycznych. Nie chciały one dopuścić do zatwierdzenia letrilu (witaminy B 17) przez FDA, Zaczęto rozpowszechniać tezę o toksyczności specyfiku.

Szczegóły nierównej walki naukowców z koncernami, liczne ciekawostki oraz praktyczne wskazówki dostępne są w książce E. Griffin'a „Świat bez raka. Opowieść o witaminie B 17”.

Warto wiedzieć, że wystarczy zjadać dziennie np. 6 nasion moreli, żeby dostarczyć 50 mg letrilu, który działa przeciwrakowo na zdrowego człowieka. Dla chorych dawki są większe, określane przez lekarzy.

Zródło:PLos ONE, E.Griffin,Świat bez raka